Błogosławiona Matka Elżbieta Róża Czacka

Róża urodziła się 22 października 1876 roku w Białej Cerkwi w polskiej rodzinie arystokratycznej

Od 6 roku życia mieszkała w Warszawie. Ze środowiska rodzinnego wyniosła gruntowne i wszechstronne wykształcenie, ideały pracy patriotycznej i społecznej oraz żywą i pogłębioną intelektualnie wiarę w Boga.

Gdy miała 22 lata, po upadku z konia, straciła wzrok, zagrożony od dzieciństwa. Głęboka i żarliwa wiara sprawiły, że przyjęła to trudne doświadczenie, jako znak swojego życiowego powołania. Postanowiła poświęcić się sprawie niewidomych, których wówczas sytuacja była wyjątkowo trudna.

Hrabianka Róża Czacka po utracie wzroku nie uznała swojej sytuacji życiowej za porażkę

Postanowiła całe swoje życie poświęcić na przygotowanie osób niewidomych i słabowidzących do pełnowartościowego życia w społeczeństwie, przyjęcia i akceptacji swojej sytuacji, przywrócenia sensu życia i otwartości na innych ludzi. Wszystko to poprzez wzmacnianie w nich wiary i ufności w Boga i doprowadzenie do maksimum samodzielności i samowystarczalności w życiu codziennym. W 1910 roku Róża Czacka zakłada w Warszawie Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Zatwierdzone przez władze carskie w maju 1911 roku.

Pragnąc dać niewidomym nie tylko wykształcenie, ale i wiarę w Boga w 1918 roku powołuje do życia Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i przyjmuje imię Elżbieta

Celem Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża jest niesienie wszechstronnej pomocy niewidomym na duszy i ciele oraz umożliwienie realizacji powołania zakonnego niewidomym dziewczętom, które je od Boga otrzymały.

Z czasem w Laskach koło Warszawy, Matka Elżbieta Róża Czacka, tworzy Ośrodek, który do dziś służy osobom niewidomym. Duchowość Zgromadzenia i Dzieła Niewidomych Matka Elżbieta kształtowała wraz z Czcigodnym Sługą Bożym Księdzem Władysławem Korniłowiczem. Troską zostały objęte wówczas nie tylko osoby niewidome fizycznie, lecz także dalekie od Boga, nie znające Boga czyli niewidome na duszy.

Do współpracy zaprosiła Księdza Władysława Korniłowicza i Antoniego Marylskiego. Tak zrodziło się Dzieło Lasek, w którym współpracują: osoby Niewidome, Świeccy i Siostry.

Matka Elżbieta zmarła w opinii świętości 15 maja 1961 roku w Laskach. W 2020 roku Papież Franciszek zatwierdził cud za wstawiennictwem Matki Elżbiety Czackiej. Beatyfikacja odbyła się 12 września 2021 roku wraz z Księdzem Kardynałem Stefanem Wyszyńskim w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. Wspomnienie liturgiczne błogosławionej Matki Elżbiety Czackiej obchodzone jest w Laskach 19 maja.

Charyzmat Zgromadzenia

• Apostolstwo i służba osobom niewidomym i wraz z osobami niewidomymi;
• Apostolstwo wśród widzących, zwłaszcza „niewidomych na duszy”;
• Wynagradzanie za duchową ślepotę ludzi.

To, co dziś obejmuje się nazwą “Laski", zostało nazwane na cześć Trójcy Przenajświętszej – Triuno

Matka pragnęła:

1. Dać osobom niewidomym ideał życia, w którym problem ich własnego cierpienia znalazłby rozwiązanie w nauce Chrystusa i pozwolił znosić pogodnie brak wzroku, świadcząc tym samym o szczęściu wyższym niż szczęście doczesne;
2. Zgodnie z nowoczesnymi postulatami tyflologii, doprowadzić osoby niewidome do osiągnięcia maksimum samodzielności i samowystarczalności, i wnieść w ten sposób cząstkę użytecznej pracy we wspólny dorobek;
3. Przez to wszystko podnieść w godności ludzkiej.

"Dzieło ma wychowywać elitę niewidomych, zdolnych do ukazania widzącym – ślepym duchowo – właśnie owego „blasku”, czyli prawdziwego sensu życia, systemu wyższych wartości. Osoby niewidome dokonują tego swą postawą, przykładem, kulturą, i akceptacją niepełnosprawności".

[W:] Michał Żółtowski – „Blask prawdziwego światła- Matka Elżbieta Róża Czacka i Jej Dzieło”.

"Dzieło to z Boga jest i dla Boga. Innej racji bytu nie ma, gdyby zboczyło z tej drogi niech przestanie istnieć".

- Matka Elżbieta Czacka