Wczesne Wspomaganie Rozwoju

Opinia WWR ma wiele istotnych zalet. Po pierwsze, może pomóc rozpoznać ewentualne trudności w rozwoju dziecka, co umożliwia szybsze podjęcie działań wspierających. Po drugie, umożliwia dostosowanie programu nauczania i terapii do indywidualnych potrzeb dziecka.

Od czego rozpocząć?

Należy iść z dzieckiem do lekarza pediatry/lekarza specjalisty. Lekarz wyda zaświadczenie lekarskie stwierdzające opóźnienie/zaburzenie/niepełnosprawność występującą u dziecka, które jest podstawą do wydania opinii WWRD.

Jak uzyskać opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka?

Z zaświadczeniem otrzymanym od lekarza należy udać się do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w miejscu zamieszkania dziecka. Obowiązuje rejonizacja, trzeba więc sprawdzić pod opieką, której poradni Publicznej znajduje się przedszkole dziecka lub według adresu zamieszkania. Zgłosić dziecko na diagnozę. Wypełnić wniosek o wydanie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

Twoje dziecko będzie rosło, bo tak już jest.

Ale jak będzie rosło zależy od bardzo wielu czynników. Tak jak młoda roślina może rozwijać się i rozkwitać, gdy ma dobrą glebę i dużo słońca, albo wypaczyć się z braku pokarmu i odpowiedniej gleby. Czego potrzeba do wyhodowania tej małej osobowości? Ciepłej atmosfery domu, która da dziecku poczucie przynależności i pewność, że jest kimś, że ma swe własne prawa; potrzebna jest atmosfera miłości i zaufania, która da mu wiarę w siebie; oraz szanse poznawania, poszukiwania i odkrywania, a także okazje do samodzielności.

Dziecko chce rosnąć i będzie rosło.

Możesz mu w tym pomagać, ale ono samo będzie nadawało tempo. Tak jak my wszyscy, twoje dziecko ma pewne potrzeby. Jego tempo rozwoju będzie zależało od tych potrzeb. Od rozwoju systemu kostnego, mięśniowego i nerwowego. Dziecko będzie stawiało dalsze kroki w miarę zaspakajania jego potrzeb.

Tak jak dla nas wszystkich, te dalsze kroki są łatwiejsze jeżeli atmosfera wokół nas jest pogodna, akceptująca, bezpieczna, wspomagająca; gdy pozwalają nam raczkować zanim zaczniemy chodzić i chodzić zanim zaczniemy biegać; gdy zachęcają nas do biegania w odpowiednim momencie.

Twemu dziecku, niewidzącemu lecz posiadającemu własną indywidualność, potrzeba twojej cierpliwości, gdy pomagasz mu iść naprzód. Dziecko chce czynić to samodzielnie. Dziecko chce zdobywać: zdobywać różne umiejętności, zdobywać pewność, że może polegać na samym sobie, zdobywać wiarę w siebie.

Potrzebne mu są doświadczenia pobudzające do aktywności. Wprawdzie nie widzi oczami, ale „widzi” bardzo dobrze dotykając, wąchając, smakując, słuchając wielu rzeczy i rozmawiając o wielu rzeczach.

Twoje dziecko będzie rosło, bo tak już jest. Jak roślinie potrzeba mu bogatej gleby.

Czego potrzeba twemu dziecku żeby rosło?

Tego samego czego potrzeba każdemu dziecku. Potrzebna jest miłość – każdemu potrzeba miłości.

Potrzeba mu poczucia przynależności – takie czynności jak nakrywanie do stołu, zabawy z dziećmi, uczęszczanie do przedszkola, pomagają mu czuć się częścią rodziny i innych zespołów.

Doświadczenia uczą: dziecko chce rozumieć, wiedzieć, osiągnąć. Przyjemnie jest wiedzieć. Nikt nie chce bać się - dziecko musi być wolne od strachu, od dotkliwego poczucia lęku. Dzieci boją się wielu rzeczy: głośnych hałasów, wysokości, nieznanego, obcych zwierząt. Musimy rozumieć lęki dziecka i dać mu odczuć, że rozumiemy i chcemy mu pomóc.

Potrzebne jest mu bezpieczeństwo tak jak wszystkim: szczęśliwe ognisko domowe, pożywne jedzenie, odpowiednie ubranie, opieka lekarska i nauka, utrwalanie wartości duchowych.

To wszystko pomaga rozwinąć zdrową osobowość.

Czego poza tym potrzeba dziecku niewidomemu, żeby mogło rozwinąć się w pełni?

Dziecko potrzebuje szczególnej pomocy w czynnościach takich jak: wąchanie, smakowanie, słuchanie, poznawanie dotykiem jak największej ilości przedmiotów.

Potrzebne są mu wycieczki, spacery. Rozmawiaj z nim o tym czego doświadcza. Dziecko niewidome potrzebuje dodatkowych bodźców. Chce współdziałać z innymi, mieć poczucie własnej godności. Musi bawić się z innymi dziećmi. Musi czuć się swobodnie. Ponaglanie wywołuje niepokój. Niech uczy się w tempie jemu właściwym, ale stale dostarczaj mu nowych bodźców.

Jedzenie powinno być przyjemne: niech twoja postawa będzie prosta i rozsądna, zainteresuj dziecko tym co ma na talerzu, rozmawiaj z nim o potrawach, ich konsystencji, zapachu; zachęcaj je do samodzielności, gdy tylko wydaje się, że może sam dać sobie z czymś radę. Podczas nauki jedzenia - trzeba trochę czasu zanim przyswoi sobie dobre nawyki przy stole.

Potrzebna mu pomoc przy myciu i ubieraniu. Dzieci lubią robić to same, choć trzeba wtedy więcej czasu.

W toalecie. Zabiegów toaletowych dziecko uczy się stopniowo, powoli. Nauczenie dziecka niewidomego często wymaga trochę więcej czasu. Skojarzenia muszą być przyjemne; musi mieć zawsze sucho – nauczy się, że tak jest przyjemniej. Jeżeli żołądek pracuje w miarę regularnie, sadzaj go na sedesie w odpowiednim czasie. Dziecko musi znać łazienkę, dźwięk spuszczanej wody, miejsce i kształt sedesu.

Zabawa przed snem nie może być pobudzająca, pomóż mu uspokoić się i odprężyć. Śpi lepiej gdy jest spokojne. Potrzebny jest ustalony porządek, żeby dziecko wyrobiło sobie dobre nawyki związane z zasypianiem i spaniem.

Czym jest zabawa dla dziecka?

Zabawa jest czymś więcej niż tylko przyjemnością. W zabawie dziecko poznaje siebie, innych, świat. Zabawa wyrabia w nim poczucie swobody, korzystnie wpływa na wzrost. Zabawa rozwija ciekawość, zwłaszcza gdy wprowadza się nowe materiały, dźwięki, wrażenia termiczne. Najpierw zwierzęta z miękkich tworzyw, grzechotki, potem naczynia kuchenne, patelnie, łyżki; jeszcze później: piasek, błoto, wodę, kredki, ciasto, plastelinę, glinę. Własny kącik, miejsce daje mu poczucie bezpieczeństwa.

Dziecko może potrzebować pomocy w mówieniu.

Dziecko niewidome musi nauczyć się naśladować dźwięki za pomocą słuchu. Jak możesz mu pomóc? Dużo z nim rozmawiaj. Słuchaj co ono mówi. Mów co właśnie robisz. Czytaj mu. Podawaj nazwę zabawki lub przedmiotu, który właśnie trzyma, opisuj jakie to jest: gorące, zimne, mokre, suche; zachęcaj do naśladowania; nie uprzedzaj jego pragnień, poczekaj aż samo powie czego chce.

Trzeba dziecku pomóc w przygotowaniu pójścia do szkoły.

Zanim nauczy się czytać dziecko powinno: być dobrze rozwinięte fizycznie, mieć zdrową osobowość, posiadać umiejętność słuchania i wykonywania poleceń, musi mieć odpowiedni stopień doświadczeń w różnych dziedzinach: wycieczkach, dotykaniu, wąchaniu, smakowaniu, słuchaniu.

Pobyt w Laskach stwarza okazję do oceny funkcjonowania i możliwości rozwojowych dziecka oraz daje podstawy do wypracowania zaleceń i wskazówek dla rodziców do pracy w domu. W każdym turnusie mogą uczestniczyć trzy rodziny, co pozwala rodzicom na wzajemną wymianę doświadczeń.